Dit optreden stond eigenlijk al eerder gepland, maar kon toen vanwege de storm niet doorgaan. Gelukkig kregen we vandaag een herkansing. We werden hartelijk ontvangen en brachten een groot deel van ons Rode Hoed programma. Veel liedjes werden meegezongen en we konden zien, dat de mensen het erg leuk vonden.

Er gebeurde nog iets grappigs. Eén van de bewoners, een dame, had voor een act op ons jubileumfeest sluiertjes gemaakt. Bovendien was zij onlangs 101 jaar geworden. Een respectabele leeftijd. Wij vonden, dat zij even in het zonnetje gezet moest worden. Haar favoriete liedje was “Het pothuis” en dat stond op het repertoire vanmiddag.

De presentator vertelde het verhaal en vroeg wie deze dame was. Iemand vooraan stak haar hand op. De presentator liep naar deze dame toe om de bos rozen aan te bieden. Maar wat bleek? Het was de dame, die erachter zat, maar die zag er nog zo goed uit, dat ze makkelijk ook veel jonger had kunnen zijn. De vergissing was begrijpelijk. Hilariteit alom!

Het was een heel gezellige middag en gelukkig had de storm nu geen roet in het eten gegooid.

Een 30-jarig jubileum! Dat laat je niet zomaar voorbijgaan.

Felix Poort is een jaar lang bezig geweest met het samenstellen van een prachtig boek. Materiaal verzamelen, interviews houden, stukken schrijven en nog meer. Velen hebben hieraan meegewerkt.

André Vrolijk heeft vanaf de Rode Hoed voorstellingen in 2019 gewerkt aan het voorbereiden van de Cd opnames. Muziek uitzoeken, arrangementen schrijven en oefenen met het koor. Het moest een heel mooie Cd worden. En dat is gelukt!

Maar er kwam meer bij kijken. Hoe gaan we het vormgeven? Wie gaat het vormgeven? Welke titel gaan we eraan meegeven? Waar gaan we het presenteren? Wie gaan we uitnodigen en hoe gaan we dat doen? Zomaar een greep uit de vragen, die we onszelf moesten stellen. We vonden Tres Melis als vormgeefster voor het boek en Jeroen de Rijk als producer voor de Cd.

Eind vorig jaar was het zover. Het boek was klaar om gedrukt te worden en de Cd was opgenomen.

De presentatie moest iets bijzonders worden en waar anders dan in De Rode Hoed?

We kozen voor een soort DWDD-setting in Jordanese stijl.
De mensen die werden uitgenodigd, waaronder een behoorlijk aantal bekende Nederlanders, reageerden enthousiast op de uitnodiging. Uiteindelijk waren er ruim 250 gasten.

Erik Brey was de ceremoniemeester en Dieuwertje Blok de interviewer. De vragen gingen over verleden, heden en toekomst van Het Zwanenkoor. Korte maar krachtige interviews.

Heel erg leuk met mooie foto’s op de achtergrond en zelfs een leuk kort filmpje van Sonja Barend met het Zwanenkoor in de Rode Hoed tijdens haar tv-programma.

Er werd natuurlijk ook gezongen.

Gasten aan tafel: Bert Koster en Hanneke Meeuwis, Gerdi Verbeet en Maartje van Weegen, Felix Poort en Tres Melis, Cor Bakker, Jeroen de Rijk en Danny Damman.

De eerste exemplaren van het boek en de Cd werden uitgereikt aan André Vrolijk, Gijs Staverman, Job Cohen, Gerdi Verbeet, Maartje van Weegen, Cor Bakker en Dieuwertje Blok.

Met trots kijken we terug op een mooie middag.

Wat een warme ontvangst kregen we weer in Westwijk. Een optreden waar we altijd opnieuw naar uitkijken. Indrukwekkend en ontroerend, elke keer weer.

Ontroerend om te zien, hoe blij we deze mensen maken met ons optreden. Ze kunnen bijna niet wachten tot ze na de pauze tussen ons mogen komen staan om mee te zingen en te bewegen.

En dan met het hele koor en iedereen die dat wil in polonaise door de zaal. Ook mensen in rolstoelen doen hier dan aan mee en worden opgenomen in de lange rij. Geweldig.

Deze keer kregen we als bedankje een houten zwaantje aan een touwtje. Heel bijzonder, want de zwaantjes waren gefiguurzaagd door bewoners van Ons Tweede Thuis. Wat een werk! Heel knap gedaan. Wij waren er erg blij mee.

Fantastisch dat de Stichting Egmana elk jaar dit optreden mogelijk maakt.  We kijken al weer uit naar de volgende keer.

We verzamelden om 12.30 uur bij de bus in Zuid-Oost en vertrokken richting Den Haag. Een Amsterdams koor, dat ging optreden in Den Haag!

Eenmaal daar aangekomen kregen we steeds meer bewondering voor onze chauffeur. Het zal aan de navigatie gelegen hebben, maar hij moest door zulke nauwe straatjes, dat we ons hart vasthielden. Auto’s aan weerszijden en hij paste er nauwelijks tussendoor. Chapeau voor de chauffeur!

We arriveerden bij een prachtige kerk, de Emmauskerk, waar het ouderenactiecomité Clarijs ons optreden had georganiseerd. Gratis toegang inclusief een drankje.

De kerk was niet helemaal vol, maar het was ontzettend leuk publiek. Ons optreden werd erg gewaardeerd en het bleek, dat ook de Hagenezen onze liedjes konden meezingen.

Een van de bezoekers vroeg om “De glimlach van een kind”. Dat stond niet op het programma, maar we zongen het toch. Als toegift. Dat vond men erg leuk. 

Toen we terug gingen had de bus gelukkig een betere route!

Na een heel leuke repetitie met Cor Bakker, Humphrey Campell en Madeline Bell was vrijdagavond 20 december het eerste concert in de Westerkerk. Eerst gezellig eten, daarna de doorloop zoals dat heet  en dan het concert. De kerk was geheel uitverkocht. Iedereen had een krant gekregen met de teksten erin, zodat men uit volle borst mee kon zingen.

Jacques Klöters zorgde voor de verbindende teksten, wat af en toe heel grappig was. De band van Cor was aangevuld met André Vrolijk en speelde prachtig. De sfeer zat er meteen in.
André speelde “Old Friend” van Toots Thielemans. Zo mooi! Je kon een speld horen vallen.

Humphrey en Madeline zongen samen of ieder apart prachtige kerstliederen. De vierde medley zongen zij de liedjes eerst in het Engels, waarna de Nederlandse versie (net als bij de andere medleys) werd gezongen door het Zwanenkoor en de mensen in de kerk. Heel mooi.

Een jongetje zong met een zeer heldere en zuivere stem “Walking in the air” uit de film The Snowman. Heel breekbaar. Een kippenvel moment.

Zaterdag, de tweede avond, opnieuw een uitverkochte zaal. Ook deze avond was een groot succes. Nu zong een meisje “Walking in the air”. Ze was tijdens de repetitie nerveus, wat natuurlijk begrijpelijk is. Een aantal koorleden stak haar na de repetitie een hart onder de riem. Hetzelfde deed Cor.
Dat gaf haar zelfvertrouwen en tijdens het concert zong ze het heel mooi.

Ook dit was een prachtige avond.

Het derde concert was zondagmiddag in De Grote St. Laurentiuskerk in Alkmaar. We gingen er met de bus heen. De kerk was ontzettend mooi versierd en net als beide andere concerten uitverkocht.

Een heel aandachtig publiek.

Nu geen “Walking in the air”, maar drie meisjes, die samen de groep Durf vormen. Zij zongen driestemmig een vrolijk kerstlied. Heel bijzonder. Humphrey Campbell zong net als beide vorige keren Jingle Bells in de uitvoering van Barbara Streisand. Een kunststukje.

Ook de burgemeester van Alkmaar, de heer Bruinooge, was aanwezig en kwam ons in de pauze vertellen, dat hij het fantastisch vond.

Wij hebben ontzettend genoten en het publiek ook, zo bleek uit de reacties.