Een verrassingsoptreden in Krasnapolsky! We verheugden ons erop. Om 16.30 uur stonden we klaar bij de ingang aan de zijkant. Niemand mocht ons zien.
Een groot houtbewerkingbedrijf, dat veel prachtig renovatie werk heeft gedaan in onze stad, gaf een diner voor het personeel in de Wintertuin. Het zag er prachtig uit.
Drie Zwanen hielpen met het uitserveren van de drankjes, toen de mensen (voornamelijk mannen) binnen kwamen. Ze hadden al een boottocht langs een aantal van hun projecten achter de rug.

De drie Zwanen begonnen na een kwartiertje “Wij zijn de vrouwen uit de Jordaan te zingen”. Bij het tweede couplet stonden zij op het podium en kwam het koor erbij.
De eerste set zongen we rustige nummers, maar bij de tweede set waren het voornamelijk potpourri’s en ging het echt los.

Na ons slotlied “Amsterdam, ik wil je wel bekennen” werd nog om een toegift gevraagd. Dat deden we natuurlijk graag.

Het was een bijzonder optreden! Iedereen ging snel naar huis, want de volgende dag staat nog een voorstelling in De Rode Hoed op het programma met After Party en ook zondagmiddag nog één!
 
De Zwanen zingen wat af!!

Dit was wel een heel bijzonder optreden! De aanleiding was het officieel in gebruik nemen van de eerste tram met een service desk. Deze tram rijdt op lijn 2. Een service desk is open en veel klantvriendelijker dan de dichte hokjes. In 2019 moeten alle trams zo’n desk hebben.  Er is al twee maanden proef gedraaid en de resultaten zijn heel goed.

We werden ontvangen in de remise in de Havenstraat. Daar zongen we (akoestisch) een aantal medleys. Vervolgens gingen we met z’n allen in de tram. André nam zijn accordeon mee. Ook Angela Groothuizen, die later met ons Amsterdam huilt zou zingen, ging mee op de tram.

Waar het Zwanenkoor is, wordt gezongen! De hele tramrit (van de remise tot het eindpunt en weer terug) speelde André en zongen de Zwanen uit volle borst mee.
Passagiers die onderweg instapten, wisten niet wat hen overkwam, maar konden het absoluut waarderen. Iedereen kreeg ook een gladiool in een doosje.

Terug in de remise traden we opnieuw op, nu wel met onze gebruikelijke versterking. Als eerste nummer zong Angela Groothuizen “Amsterdam huilt”. Dit was uit piëteit voor het ongeluk dat was gebeurd met een tram en waarbij iemand was overleden.

Daarna was het feest, want het leven gaat immers gewoon door. Het was heel gezellig en het werd zeer gewaardeerd door alle aanwezigen.

Een geweldige dag!

Reinalda is een zorghuis in Haarlem, waar het koor al meerdere keren heeft opgetreden. Het is ons laatste optreden, voordat we 18 februari met een nieuwe reeks voorstellingen naar de Rode Hoed gaan. Het bijna complete programma voor de Rode Hoed werd vandaag gespeeld en gezongen.

Alle muzikanten André Vrolijk accordeon, Maurizio Mantile toetsenbord, Kees van Lent percussie en onze geluidsman Justin Witte waren hierbij aanwezig. De spanning is bij iedereen toch voelbaar. Bij het soundchecken zat de zaal van het Reinaldahuis al behoorlijk vol en het koor kreeg een dankbaar applaus bij de liedjes, die werden gezongen tijdens de geluidscontroles.

Daarna omkleden en optreden voor de inmiddels bomvolle zaal. Op de galerijen hadden bewoners al plaatsgenomen om van bovenaf alles goed te kunnen zien en horen.
Het liep als een trein, de mensen in de zaal zongen heerlijk mee met de Jantjes, de acts waren hilarisch en werden met gelach ontvangen.
Kortom het was een geslaagd optreden. De bezoekers deelden complimentjes uit en zeiden: Als dit de generale is dan wordt de Rode Hoed geweldig!

Leuk om te horen! De kleine onvolkomenheden werden alleen door de koorleden en de muzikaal leider opgemerkt en daar wordt nog aan gewerkt.

Het is elk jaar heerlijk om naar De Klinker in de Borgerstraat te gaan. Maria zorgt er met haar vrijwilligers voor, dat alles goed geregeld is en dat de bezoekers een super gezellige middag hebben.

Leuk is, dat onze muzikaal leider, André Vrolijk, in deze buurt is opgegroeid. Zijn ouders hadden hier een café dat “De vrolijke noot” heette. Een beetje thuiskomen dus.

Zoals altijd was de zaal afgeladen vol. Er kon echt niemand meer bij. We brachten hier enkele nummers, die we ook in de Rode Hoed gaan doen. Twee daarvan heeft Het Zwanenkoor nog nooit eerder gezongen. Het was dus best spannend hoe de mensen dit zouden vinden. We werden gerust gesteld. Ze vonden het prachtig!
Aan het eind van de middag hield een meneer een emotioneel pleidooi voor de herdenking van de februari staking. Wat kon Het Zwanenkoor anders doen, dan als toegift “Amsterdam huilt” zingen. Een aantal mensen was zichtbaar ontroerd.

We kijken terug op een prachtige middag.

De Werf is een kleine woonwijk in Amsterdam Noord voor mensen met een verstandelijke beperking. De huizen staan in verschillende straten bij elkaar. In elk huis wonen 4 tot 8 bewoners, elke woning heeft een tuin

We hebben het vaker geschreven: Wat een feest is het om hier op te treden! Zoveel blijdschap, zoveel enthousiasme en gezelligheid.
Bij binnenkomst kregen we meteen een tekening van één van de bewoonsters. Toen we gingen zingen, dirigeerde een bewoner ons en André, onze muzikaal leider. Dat deed hij de hele voorstelling vol overgave. Anderen stonden te dansen, zongen uit volle borst mee of zaten aan tafels te genieten. Ondertussen werden ze getrakteerd op een hapje en een drankje.
Een aantal bewoners kon niet de hele voorstelling bijwonen, omdat dit teveel prikkels geeft voor hen. Zij kwamen later. Maar zij genoten er niet minder om. De middag eindigde met het hele koor en een grote groep bewoners in de polonaise.

Wat een fantastische middag!