We kunnen het bijna niet geloven, maar het is alweer de laatste voorstelling in de Rode Hoed. Het is de 176e keer, dat Het Zwanenkoor hier in de Rode Hoed stond.
Een heel jaar repeteren en dan is het voor de één een verademing en voor de ander een gevoel met een tikje weemoed, dat het de laatste voorstelling is. Gelukkig kunnen we nog uitkijken naar een extra voorstelling in de Purmaryn op 29 september, maar het is omgevlogen.
Vandaag hebben we Herman van der Zandt als presentator. Hij is bekend van het Groot Nederlands Dictee, met het mes op tafel en langs de lijn. Met de presentatie zitten het dus wel goed.
Maar ook met de veiligheid, want Carmen verwelkomt deze middag ook een groot deel van het Amsterdamse brandweerkorps. Zij zitten met z’n allen geheel boven op 2e balkon.
Carmen geeft aan, dat het publiek op zondag vaak het meest enthousiast is. Dat wordt best een uitdaging, maar natuurlijk gaat ook deze voorstelling het dak eraf in de Rode Hoed. Zit maar eens stil bij de feestelijke potpourri’s of zijn het toch medleys? Vanaf vandaag weten we het verschil, want André kon de vraag van Herman wat het verschil eigenlijk is, goed beantwoorden.
Stiekem hopen we, dat “De Bostella” elk jaar in programma komt. Iedereen staat en zingt en wij zweven. En aan het eind van ons programma zien we Herman van de Zandt dan ook aan ons voorbij komen in de polonaise. Anna Gimbrère straalt en zij staat Hans (de solist), ons en het publiek te filmen. Zelfs het bar personeel filmt de unieke sfeer aan het eind van ons optreden.
Het voelt als een afsluiting, maar wij weten dat het slechts een pauze is. Eer staan al weer mooie optredens gepland, Purmerend wacht. Nu mogen we nog even nagenieten van de succesvolle reeks voorstellingen. We begeven ons naar café De Poort, waar Andre onvermoeibaar doorspeelt en men nog lang niet uitgezongen is.
