Beheerder

Ons laatste optreden in een tehuis dit seizoen en dan nog wel op een plek waar wij heel graag komen. De Werf in Amsterdam Noord, een tehuis voor mensen met een verstandelijke beperking.
Jarenlang werden wij hier zeer hartelijk ontvangen door Loïs. Zij regelde allerlei activiteiten. Helaas overleed Loïs vorig jaar, twee weken nadat wij daar hadden opgetreden.  Maar wat heel bijzonder is: Haar kleinzoon Omar heeft al haar taken overgenomen en organiseert nu alle activiteiten. En zo had hij ons nu ook weer uitgenodigd om te komen zingen.
Het werd een bijzondere middag. Eén van de bewoners kwam binnen als André Hazes. Compleet met hoed, zonnebril, leren jas en sjaal met heel groot André Hazes erop. Hij kende alle teksten uit zijn hoofd. Toen onze Ron na de pauze “Ik meen ‘t” zong, stond hij ernaast op het podium uit volle borst mee te zingen. Wat een feest!

Na de pauze mogen de bewoners, die dat willen, bij ons op het podium komen staan en meezingen. Dat werd behoorlijk inschikken, want het podium was niet groot. Maar wat genieten ze dan! En wij natuurlijk ook.

Toen we klaar waren met optreden, werden we getrakteerd op een bakje heerlijke patatjes.

Nu nog één repetitie en nog een repetitie voor het optreden in Paradiso op 10 juni, waar we mee mogen doen aan “Ode aan de Parel van de Jordaan”. En dan gaan we genieten van een welverdiende vakantie.

Wilt u de foto’s zien? Klik dan hier.

Donderdagmiddag 25 april is er op de Oosterbegraafplaats afscheid genomen van ons koorlid Bertus Luttikhuis. André Vrolijk speelde Oblivion (vergetelheid) van Piazzola. Tussen ontroerende speeches van de dochter en de kleindochter van Bertus, zong Dick de Jong “Zorg goed voor mijn Meissie” en Gijs zong het gevoelige “Kleine Jongen”.  Allebei liedjes van André Hazes.

Carmen Westra sprak namens Het Zwanenkoor lovende woorden over Bertus, waardoor vooral de koorleden diep geroerd waren.
André zong samen met het koor “Kleine Vogel”. Kleine Vogel zong Bertus vorig seizoen in de Rode Hoed, heel breekbaar en gevoelig.
Dat heeft toen veel indruk gemaakt op het koor en op de toehoorders, zodat het een eer was om het als koor op zijn uitvaartherdenking te mogen zingen.

My Way was de prachtige afsluiting van deze mooie herdenkingsdienst.

Rust zacht Bertus, je was een markant koorlid.

Normaal zijn vrijwel alle koorleden op tijd of zelfs te vroeg, maar vandaag is Amsterdam weer een uitdaging met een afgesloten A10 en wegopbrekingen rondom het tehuis. Daardoor is er iemand niet, maar dan toch weer wel. Hans (onze koorleider) moet daarom weer heel wat veranderen aan de kooropstelling, als koorleden nog last minute binnenkomen. Tijdens de opstelling in de gang, moeten er nog sjaaltjes geknoopt worden om de kleding op tijd aan te krijgen.
Het is warm en de mannen krijgen toestemming de pet af te laten.

Voor Marijke is dit een bijzonder optreden. Ze is werkzaam in dit tehuis en kent dus al onze gasten en medewerkers.

Ons publiek is vandaag vooral aandachtig luisterend, soms zelfs met de ogen dicht, maar zodra een lied afgelopen is, gaan de ogen open en wordt er geklapt. Zichtbare pijn wordt soms even vergeten. Als Gijs de eerste set afsluit met Pikketanussie zullen velen terugdenken aan de feesten en Bruiloften van weleer, waarin ze op dit nummer de polonaise liepen. Een dame in midden van zaal vindt, dat er op gegeven moment toch wel ingehaakt moet worden, ze spoort mensen links en rechts van haar in de rij aan om mee te doen. Vooral de medley van tante Leen slaat aan. Er wordt mee geklapt en gezongen.

Aan eind worden we bedankt en weer uitgenodigd voor een volgende keer. Marijke wordt even speciaal bedankt. Wat moet het bijzonder zijn om dit voor de mensen te doen, waarvoor je ook zorgt.

Er zal vast nog wel over nagepraat worden.

Wilt u de foto’s zien? Klik dan hier.

De lente is in aantocht, dat voelen we als we aankomen bij verzorgingstehuis De Poel. Door de grote ramen van het zaaltje zien we het gezellige zonnige terras. De door zonlicht overladen zaal loopt al aardig vol. We kunnen dat zien, omdat we door dezelfde zaal heen moeten lopen naar onze kleedkamer.

Als we opkomen zien we dat sommige bezoekers zichzelf mooi hebben aangekleed. Een heer zit keuring gekleed in zijn blauwe pak op ons te wachten. En vooraan heeft een oud-koorlid een mooi plaatsje weten te bemachtigen. We kunnen zo goed zien hoe ontroerd ze soms is en ook dat ze veel van onze teksten weet mee te zingen. Maar je zou bijna denken, dat er meer oud-koorleden zijn, want ze is zeker niet de enige, die vrijwel alles meezingt. Een dame zit midden achter in de zaal. Ze glundert bij de meeste nummers, maar is ook heel aandachtig, als we de luisterliedjes zingen. Ze luistert ze geconcentreerd naar de teksten. Vooraan zit een dame in een rolstoel met haar hoofd naar beneden gebogen, maar toch kunnen we zien hoe ze sommige nummers mee zingt.

De frituur lucht dringt onze neuzen binnen als we staan te zingen en in de pauze worden we dan ook getrakteerd op een bittergarnituur.

Na een korte break vervolgen we ons programma. Het valt op dat zeker niet alleen de jongeren in hun mobieltjes verdiept kunnen zijn. Het is gelukkig maar een enkeling, want de meesten zingen en deinen weer met ons mee.

Het is leuk, dat onze Monique in dit tehuis “Het oude huis” mag zingen, omdat ze hier in het verleden gewerkt heeft. Dat moet toch bijzonder voelen. Na een succesvol optreden geven we aan graag nog eens terug te komen en dit wordt van harte in een uitnodiging omgezet, als we na afloop het bedankje in ontvangst nemen.

Tot ziens dan maar lieve bewoners en medewerkers van huis aan de Poel.

Wilt u de foto’s bekijken? Klik dan hier.

Het optreden in Het Reinaldahuis in Haarlem is voor ons ook altijd een beetje spannend. Hier doen we elk jaar de try-out voor de Rode Hoed. Als je de zaal ziet, snap je dat ook wel. Met de balkons en de grote ruimte doet het wel een beetje denken aan de Rode Hoed.
We mogen ons voor de grote trap opstellen. Grappig, per trede staat vermeld hoeveel calorieën je verbrandt, als je de trap zou nemen.
De zaal loopt lekker vol en uit de reacties blijkt, dat er naar ons is uitgekeken. Ook merken we, dat de nummers van Tante Leen en Johnny Jordaan bekend zijn. Tja, iedereen luisterde toen Radio en deze artiesten werden veel gedraaid. Dat is toch anders als muziek luisteren via Spotify.

Tot op het 3e balkon hebben we toeschouwers en net als in de Rode Hoed gaat onze blik zo nu en dan omhoog.
Ons repertoire nodigt uit voor een dansje en blijf ook maar eens stil zitten op Dicks “Marina”, Bens “Bostella” en Rons “Ik meen het”. Maar geluisterd wordt er ook naar de ballads en stiekem kijken we of André een beetje tevreden kijkt, want op deze nummers hebben we hard geoefend.
Als Rudy zingt over de muis in de molen werpen we een blik op de trap “WAAR?”. Nou, gelukkig was hij niet calorieën aan het verbranden op de trap achter ons.

Wat fijn om ons programma hier in Haarlem met dit heerlijke publiek te mogen presenteren. We zijn warm gelopen zonder de calorieëntrap te hoeven nemen. 

Wilt u de foto’s bekijken? Klik dan hier.