OP BEZOEK BIJ

Vandaag gaat de reis naar Boesingheliede. Velen van ons hadden er nog nooit van gehoord, maar het bestaat echt en het ligt in de buurt van Schiphol. Daar is een bedrijf gevestigd, dat heel grote prints maakt.

Op de muren zien we prachtige voorbeelden van wat zij maken. Er is een hal omgetoverd tot een sfeervol geheel in kerstsfeer. Er verzamelt zich een internationaal gezelschap.
Het zou een verrassing voor de eigenaar moeten zijn, dat wij daar komen optreden, omdat hij een groot bewonderaar van ons is. Dus wij begeven ons zo onopvallend mogelijk naar onze kleedruimte. Dat was eigenlijk niet nodig, want hij blijkt al op de hoogte te zijn van onze komst.

Wanneer de gasten allemaal zijn gearriveerd en met een glas champagne aan hun tafels zitten, komen wij al zingend op. We zien her en der zeer verbaasde gezichten. Omdat het een feestelijke bijeenkomst is, brengen we een programma met voornamelijk vrolijke liedjes. Hoewel een flink aantal gasten er geen woord van verstaat, zien we dat het zeer gewaardeerd wordt.

Er wordt ook lekker polonaise gelopen. Onze gastheer en zijn gasten genieten met volle teugen. Na afloop krijgen we allemaal een drankje en wil onze gastheer op de foto met ons. Eerst met de heren en daarna met de dames.

Dan gaan we ons verkleden en gaan we huiswaarts na een zeer geslaagd optreden.

De Dapperstraat ligt er verlaten bij als we ons op deze zondagmiddag naar De Gooyer begeven in de Von Zesenstraat. We lopen door de gezellige ontmoetingsruimte, die prachtig versierd is voor de Kerst.

Als we ons in de hal opstellen, moeten de dames uitkijken, dat ze bij het opkomen niet met de gehaakte stola’s vast komen te zitten aan de rollators, die er geparkeerd staan. Omdat Bert er vandaag niet is, trapt Gijs af met “Maak het een beetje gezellig”. Verwachtingsvol kijkt men ons aan, maar we weten dat ons publiek daar ook een groot aandeel in heeft. Het is een samenspel en vandaag zit dat wel goed. Mevrouw Pot vooraan vraagt aan Ineke of ze even de microfoon mag hebben. Ze wil graag vertellen, dat ze ons er zo prachtig vindt uitzien. Terecht dat hier aandacht voor gevraagd wordt en een mooi moment om de kledingcommissie voor te stellen.

We hebben het al vaker de afgelopen tijd benoemd, maar “Amsterdam huilt” komt ook dit keer weer binnen. “Wat mooi gezongen”, roept men vanuit de zaal en een dame bekent, dat ze tranen in de ogen heeft staan. Ja mevrouw, hierbij bekennen we, dat ook wij nog wel eens vochtige ogen hebben, als Yvonne het zingt.

Gelukkig hebben we een zeer gevarieerd programma en wordt verdriet en ontroering snel afgewisseld en volgt daarna weer een vrolijke potpourri. We zingen zelfs nog even “Lang zal hij leven” voor de jarige zoon van een bewoner, die zijn vader komt bezoeken deze middag. Maar zo vlak voor Kerst mag natuurlijk “Kerst in de Jordaan” niet ontbreken. Tussen de versierde bomen en de kerstverlichting komen we echt in de kerstsfeer.

Welke Amsterdammer is de kerst niet doorgekomen in zijn jeugd met dit bekende kerstlied van Johnny Jordaan? Vandaag ook zo mooi gezongen door Dick de Jong. Het zijn de donkere dagen voor kerst, dus bij het naar huis gaan begint het al te schemeren.
Ook wij gaan nagenieten van deze fijne voorstelling en steken thuis de kaarsjes aan.

Na een succesvolle middagvoorstelling, een heerlijk buffet en zelfs een stukje spekkoek bij de koffie, zetten de heren het nieuwe nummer in, dat we aan het repeteren zijn.

De dames besluiten spontaan mee te zingen en zo, a capella, klinkt er ineens vanuit de kleedkamer meerstemmig een lied.
André komt verrast kijken, als hij het hoort en hij kijkt best wel tevreden. Al is dit lied pas voor de aankomende Rode Hoed, we kunnen er na de pauze weer zelfverzekerd tegenaan en stellen ons op voor de avondvoorstelling.

Het is leuk, dat we nu van beide kanten van de zaal opkomen en langs het publiek moeten lopen. Zo kunnen we hen alvast aanmoedigen mee te zingen en te klappen.
En werd er vanmiddag veel mee gezongen, maar vanavond is men meer van het mee klappen, zwaaien en inhaken. Bij “Amsterdam huilt” zingt men bewogen mee en zien we hier en daar ook mensen in het publiek de ogen en wangen droog vegen. Geloof ons, ook wij moeten vaak nog even slikken bij dit nummer. Yvonne zingt het ook zo mooi. Wat zijn we dan vaak trots op onze solisten, maar natuurlijk ook op ons koor. We kunnen niet zonder elkaar en versterken elkaar alleen maar. Nog mooier is het om de meerstemmigheid van ons koor te horen. Het applaus barst dan ook geregeld los. Het is de voldoening na al die uren, dat we voor al die liedjes repeteren. Iets wat door Maartje ook even vermeld wordt.
Maar vergeet ook niet al die vrijwilligers, de koorleden met extra taken, André, Maarten en Justin. Onvermoeibaar en enthousiast maken ze tijd vrij om dit mogelijk te maken.
Na een zeer lange intensieve dag verlaten we door de kerstverlichting het sprookjesachtige Amsterdam Noord.

Wat was het een fantastische dag!

Voor onze reeks concerten, die mede dankzij sponsoren en crowdfunding mogelijk is gemaakt, begeven we ons vandaag naar Amsterdam Noord.

Een tikje jaloers kun je je best wel voelen, als je dit leuke plekje van Amsterdam binnenrijdt. Zelfs in het miezerige weer van vandaag zie je de charme van Amsterdam Noord. Je zult er maar wonen. Ook Het Zonnehuis, mooi gelegen op een gezellig plein, verrast. De meesten van ons waren er nog nooit geweest. Zelfs Maartje van Weegen, die vandaag de hele dag, dus 2 voorstellingen lang, belangeloos onze presentatrice is, bekent hier nog nooit te zijn geweest en spreekt haar bewondering uit over dit fijne theater. Als we de statige trap oplopen van dit mooie gebouw, worden we al ontvangen met de vrolijke orgelmuziek van de familie Perlee.

We krijgen een theaterzaaltje toegewezen om ons om te kleden. Ruimte in overvloed. Er staat koffie, thee en wat lekkers klaar.

Na de soundcheck is het tijd om ons om te kleden. Vanaf vandaag is ons koor verrijkt met wel 4 nieuwe leden. Iets waar we heel blij mee zijn. Het is toch altijd bijzonder zo’n eerste optreden als Zwaan.
Maartje van Wegen mogen we ook wel een beetje een Zwaan noemen, aangezien ze al jaren verbonden is aan ons koor, meestal vergezeld door haar man, die er vandaag helaas niet bij is.
Het wordt weer een feestje vanmiddag. We zien in de zaal heel veel bezoekers, die vrijwel alles meezingen. Dat valt Maartje ook op. Ze vraagt zelfs of het oud-koorleden zijn.
Als ze “Kleine Jordanees” aankondigt en een heel verhaal weet te vertellen over “Het Lieverdje” kan ze nog niet vermoeden, dat ze vandaag een replica krijgt van dit Amsterdamse straatschoffie, als dank voor haar presentatie.

Wij zijn als altijd weer dankbaar voor het applaus en het enthousiasme van ons publiek.
Als de zaal leegloopt, komen wij nog even terug voor een fotomoment met de fotograaf van At5.
En dan mogen we even bij komen voor de volgende avondvoorstelling.
In onze kleedkamer staat een heerlijke Indische rijsttafel op ons te wachten. We smullen ervan en wachten daarna tot we op moeten voor de avondvoorstelling.

Aan ruimte geen gebrek. Het zaaltje, waar we ons vandaag in Maria oord mogen omkleden, lijkt wel een balzaal. Er zijn zelfs genoeg stoelen voor iedereen. We zitten dus gezellig in een grote kring om de tafel tot het tijd is om ons om te kleden.

Als we ons even later beneden opstellen, horen we André al spelen. Blijkbaar wist hij de zaal goed op te warmen, want we zien zowaar bij onze opkomst al wat mensen dansen.
De zon schijnt uitbundig door het glazen plafond van de serre. Dit voelt goed en gaat het vast een heel gezellige middag worden.
Dat laat vooral een heer zien, die enthousiast zwaait met zijn armen. Naast hem zitten twee dames, die hij bij de hand pakt en begeleidt vanuit zijn stoel.

Omdat de kleedkamer boven is, nuttigen we ons drankje in de pauze achter in de zaal en genieten we van André die onvermoeibaar door speelt en geen pauze houdt. Vergeet Victor Mids en Hans Klok, want Andre weet iedereen te betoveren, als hij Czardas van Monti speelt. “Bravo” roept iemand van uit de zaal en het applaus barst los. Als hij daarna een paar tango’s speelt, wagen sommige koorleden zelfs een dansje. De middag vliegt echt voorbij. Het publiek is zichtbaar ontroerd, als we “Amsterdam huilt” zingen. Om bij de Jordaanwals en de potpourri’s weer in gezellige stemming te komen. Mede dankzij Ineke, die met een luid “joehoehoe” zorgt voor een feestelijke sfeer. Ons publiek klapt en zingt mee.

Bij het naar huis gaan, begint het toch zacht te regen, maar we nemen de zonnige feestelijke sfeer deze middag lekker mee naar huis.