De Dapperstraat ligt er verlaten bij als we ons op deze zondagmiddag naar De Gooyer begeven in de Von Zesenstraat. We lopen door de gezellige ontmoetingsruimte, die prachtig versierd is voor de Kerst.
Als we ons in de hal opstellen, moeten de dames uitkijken, dat ze bij het opkomen niet met de gehaakte stola’s vast komen te zitten aan de rollators, die er geparkeerd staan. Omdat Bert er vandaag niet is, trapt Gijs af met “Maak het een beetje gezellig”. Verwachtingsvol kijkt men ons aan, maar we weten dat ons publiek daar ook een groot aandeel in heeft. Het is een samenspel en vandaag zit dat wel goed. Mevrouw Pot vooraan vraagt aan Ineke of ze even de microfoon mag hebben. Ze wil graag vertellen, dat ze ons er zo prachtig vindt uitzien. Terecht dat hier aandacht voor gevraagd wordt en een mooi moment om de kledingcommissie voor te stellen.
We hebben het al vaker de afgelopen tijd benoemd, maar “Amsterdam huilt” komt ook dit keer weer binnen. “Wat mooi gezongen”, roept men vanuit de zaal en een dame bekent, dat ze tranen in de ogen heeft staan. Ja mevrouw, hierbij bekennen we, dat ook wij nog wel eens vochtige ogen hebben, als Yvonne het zingt.
Gelukkig hebben we een zeer gevarieerd programma en wordt verdriet en ontroering snel afgewisseld en volgt daarna weer een vrolijke potpourri. We zingen zelfs nog even “Lang zal hij leven” voor de jarige zoon van een bewoner, die zijn vader komt bezoeken deze middag. Maar zo vlak voor Kerst mag natuurlijk “Kerst in de Jordaan” niet ontbreken. Tussen de versierde bomen en de kerstverlichting komen we echt in de kerstsfeer.
Welke Amsterdammer is de kerst niet doorgekomen in zijn jeugd met dit bekende kerstlied van Johnny Jordaan? Vandaag ook zo mooi gezongen door Dick de Jong. Het zijn de donkere dagen voor kerst, dus bij het naar huis gaan begint het al te schemeren.
Ook wij gaan nagenieten van deze fijne voorstelling en steken thuis de kaarsjes aan.
