Vanwege de Dam tot Dam loop in Amsterdam was het voor sommige koorleden best een uitdaging om het Amstelhuis te bereiken. Koorlid Rudi deed eraan mee. Diep respect voor deze sportieve prestatie. Gelukkig is er een vrij goede OV-verbinding en waren we allemaal ruim op tijd. Dat is geen straf, want ook vandaag had Helga van het Amstelhuis een heerlijke appeltaart voor ons gebakken. Bij het uitserveren bleek hij zelfs nog warm te zijn.
Het prachtige Amstelhuis aan de Amstel bestaat dit jaar 10 jaar, wat ons optreden extra feestelijk maakt. Toch merkten we, dat het in de zaal rustiger was dan we gewend zijn. Er leken zelfs meer koorleden dan publiek te zijn.
Omdat we in deze zaal goed contact hebben met de straat, trekken we de aandacht. Zo nu en dan kijkt men belangstellend naar binnen. Een stel dat voorbijloopt, wordt door ons optreden naar binnen gelokt. Ze genieten van de voorstelling, maken opnames en al snel gaan de jassen uit en wordt er een drankje besteld.
Na de pauze zit de zaal ineens gezellig vol en er wordt zelfs een walsje gedaan voor de bar. Als Ineke de Hazes-potpourri aankondigt en veronderstelt dat iedereen deze liedjes wel kent, roept een dame uit de zaal, dat ze die toch echt niet kent. Het valt ons inderdaad op, dat ze als 1 van de weinige niet meezingt, maar wel enthousiast applaudisseert. Ze legt ons uit dat dit niet vanwege Hazes is, dat ze niet meezingt, maar omdat we zo mooi zingen.
Wanneer Ineke het bekende nummer ‘Oh Johnny’ van Tante Leen aankondigt, roept ze enthousiast, dat ze dit nummer wel kent, omdat het uit haar tijd is. Ze zingt inderdaad helemaal mee, net als ‘Bij ons in de Jordaan’. Ja, en als er al gewalst wordt, weet je dat het publiek ook wel is opgewarmd voor de polonaise.
Daarmee sluiten we de middag dan ook af. Met hooguit een spurtje om de metro te halen. Het echte loopwerk laten we toch maar aan Rudi over.
