Aan ruimte geen gebrek. Het zaaltje, waar we ons vandaag in Maria oord mogen omkleden, lijkt wel een balzaal. Er zijn zelfs genoeg stoelen voor iedereen. We zitten dus gezellig in een grote kring om de tafel tot het tijd is om ons om te kleden.
Als we ons even later beneden opstellen, horen we André al spelen. Blijkbaar wist hij de zaal goed op te warmen, want we zien zowaar bij onze opkomst al wat mensen dansen.
De zon schijnt uitbundig door het glazen plafond van de serre. Dit voelt goed en gaat het vast een heel gezellige middag worden.
Dat laat vooral een heer zien, die enthousiast zwaait met zijn armen. Naast hem zitten twee dames, die hij bij de hand pakt en begeleidt vanuit zijn stoel.
Omdat de kleedkamer boven is, nuttigen we ons drankje in de pauze achter in de zaal en genieten we van André die onvermoeibaar door speelt en geen pauze houdt. Vergeet Victor Mids en Hans Klok, want Andre weet iedereen te betoveren, als hij Czardas van Monti speelt. “Bravo” roept iemand van uit de zaal en het applaus barst los. Als hij daarna een paar tango’s speelt, wagen sommige koorleden zelfs een dansje. De middag vliegt echt voorbij. Het publiek is zichtbaar ontroerd, als we “Amsterdam huilt” zingen. Om bij de Jordaanwals en de potpourri’s weer in gezellige stemming te komen. Mede dankzij Ineke, die met een luid “joehoehoe” zorgt voor een feestelijke sfeer. Ons publiek klapt en zingt mee.
Bij het naar huis gaan, begint het toch zacht te regen, maar we nemen de zonnige feestelijke sfeer deze middag lekker mee naar huis.
