Voor de 3e keer deze maand betreden we de kleedkamer van de Rode Hoed. Blij verrast zien we dat ook dit jaar heerlijke dikkertjes zijn gemaakt. Dit keer helaas niet door Joke, maar door haar dochter Claudia. Voor koorleden is het soms lastig de verleiding te weerstaan, want met zoveel leden is er vaak iemand, die jarig is of iets heeft gebakken. Voor de deur zien we onze bezoekers al wachten tot de zaal opengaat.
Vandaag is Hanneke Groenteman onze presentatrice en we hadden ons geen betere kunnen wensen, want als iemand iets over Johnny Jordaan kan vertellen, is zij het wel. We genieten van haar verhalen over Johnny Jordaan. Onze André vult haar mooi aan, ook al heeft hij Johnny Jordaan nooit zien optreden of hem ontmoet. We leren van hem, wat een groot talent het is geweest en hoe hij gewaardeerd werd door muzikanten, die met hem hebben gewerkt.
Er ontstaat iets magisch deze middag. We zijn gewend, dat het bij ons een feestje kan worden met een lach en een traan. Steeds denken we, dat we nu toch echt het mooiste optreden hebben neergezet met het fijnste publiek en toch worden we weer verrast, is de polonaise dit keer toch langer, lijkt het publiek nog meer mee te zingen en nog uitbundiger te zijn. Het maakt ons ook uitbundig. Zo erg dat een paar zwaaiende armen van een koorlid een ander koorlid raken. We staan ook dicht bij elkaar op het podium, maar gelukkig hoeft zij maar kort van het podium af en maken we met elkaar de climax mee aan het eind van het programma. De ballonnen komen naar beneden, het publiek staat, klapt en zingt, en wij genieten. Wat mogen we trots zijn op ons koor, op dit programma, op onze muzikanten en vrijwilligers, maar vooral ook dankbaar voor ons publiek, dat zo enthousiast mee doet om er een feest van te maken.
Klik op de foto’s om ze te vergroten.
