We staan te popelen voor ons optreden in Paradiso. We zingen voor dit optreden grotendeels ons eigen repertoire en daardoor is er een meer prominente rol voor ons koor. Een week voor het optreden repeteren we met de vele artiesten. Half elf in de ochtend zijn we dan al aanwezig en we repeteren tot ver na vieren. We worden goed verzorgd met broodjes, koeken en drank.
En dan is het zover. Net als vorig jaar bij de Ode aan de Zangeres zonder Naam is Coby de presentatrice. Ze helpt sommige koorleden uit de droom, want ze is toch echt vrouw en hetero. Als ze, wanneer we al 2,5 uur op onze benen staan, opkomt voor de sound check om met onze Anneke “Oh Johnny” te gaan zingen, roept ze naar ons: “Wat zijn jullie knap!” We beginnen er bijna van te blozen, maar na een lange stilte vervolgt ze haar zin met: “Dat jullie zo lang kunnen staan.” Hilariteit, ze had ons mooi te pakken.
Dat klopt Coby en dit was nog maar de sound check. Dan moet de voorstelling nog komen. We staan net als vorig jaar de hele voorstelling op het podium en zingen op twee nummers na alles mee. Maar hadden we ook maar een seconde willen missen? Natuurlijk niet! We zijn getuige van een uitzinnig Paradiso. Weer krijgen we het voor elkaar. Met dit repertoire gaat het dak eraf. Alles wordt meegezongen. Er wordt meegeklapt, polonaise gelopen en we zien ontroering. We worden gedragen door het enthousiaste publiek, de geweldige muzikanten en de artiesten.
Zelf blijken we er ook heel wat fans bij te hebben gekregen, want we krijgen veel reacties uit de zaal.
Het was een zeer geslaagde, mooie avond en een erg feestelijke afsluiting van een geweldig seizoen. In het najaar gaat omroep Max het uitzenden.
Wij mogen nu gaan genieten van een welverdiende zomerstop, want daarna gaan we ons voorbereiden voor Amsterdam 750 jaar.
Die cocktail en dat ligbed hebben we verdiend.
Wilt u de foto’s bekijken? Klik dan hier.
Wilt u de foto’s van de repetitie bekijken? Klik dan hier.