Onze presentator Erik Brey
Na de staande ovatie tijdens ons eerste optreden ligt de lat hoog op deze warmste 9e maart. Het is een weerrecord.
Maar ook voor ons ligt de lat hoog, al leggen we die altijd wel hoog. In de zaal zitten vandaag veel sponsoren en ambassadeurs, maar ook onze oudste fan. Elk jaar zijn we verheugd hem weer te zien en dit jaar bereikte hij de leeftijd van 103 jaar.
Opvallend veel kinderen ook vandaag in de zaal en dat geeft ons het vertrouwen, dat ons cultureel erfgoed wordt door gegeven. Er zijn eveneens veel bekende Ajaxcieden aanwezig.
Omdat de presentator voor vandaag zich heeft ziekgemeld, mogen we zoals vaker weer rekenen op Eric Brey. Weer een hoge lat want als er één weet hoe we moeten zingen en bewegen is hij het wel, aangezien hij nauw betrokken is bij ons koor en hij onze choreografie verzorgd.
In de zaal treffen we vooral een luisterend publiek, maar op het eerste balkon en dan vooral voor ons aan de linkerkant gaat het los. Daar hebben ze er zin in.
Na de pauze wordt het echt een feestje met een Ajax- en een Hazespotpourri en gebeurt er zelfs iets wonderlijks, want voor het eerst zien we op drie etages een polonaise ontstaan. Zelfs het 2e balkon doet mee als we “Geef mij maar Amsterdam” zingen. Stiekem vergelijken we wie de langste polonaise georganiseerd krijgt. Nee, we verklappen niet wie het was en we laten degenen die er in mee liepen graag geloven, dat zij het waren.
Na de voorstelling haasten we ons naar de foyer en met een welverdiend drankje nemen we de reacties in ontvangst.
Nog drie voorstellingen te gaan, heeft u kaarten? Doet u dan mee met de polonaise challenge?
