De lente is in aantocht, dat voelen we als we aankomen bij verzorgingstehuis De Poel. Door de grote ramen van het zaaltje zien we het gezellige zonnige terras. De door zonlicht overladen zaal loopt al aardig vol. We kunnen dat zien, omdat we door dezelfde zaal heen moeten lopen naar onze kleedkamer.
Als we opkomen zien we dat sommige bezoekers zichzelf mooi hebben aangekleed. Een heer zit keuring gekleed in zijn blauwe pak op ons te wachten. En vooraan heeft een oud-koorlid een mooi plaatsje weten te bemachtigen. We kunnen zo goed zien hoe ontroerd ze soms is en ook dat ze veel van onze teksten weet mee te zingen. Maar je zou bijna denken, dat er meer oud-koorleden zijn, want ze is zeker niet de enige, die vrijwel alles meezingt. Een dame zit midden achter in de zaal. Ze glundert bij de meeste nummers, maar is ook heel aandachtig, als we de luisterliedjes zingen. Ze luistert ze geconcentreerd naar de teksten. Vooraan zit een dame in een rolstoel met haar hoofd naar beneden gebogen, maar toch kunnen we zien hoe ze sommige nummers mee zingt.
De frituur lucht dringt onze neuzen binnen als we staan te zingen en in de pauze worden we dan ook getrakteerd op een bittergarnituur.
Na een korte break vervolgen we ons programma. Het valt op dat zeker niet alleen de jongeren in hun mobieltjes verdiept kunnen zijn. Het is gelukkig maar een enkeling, want de meesten zingen en deinen weer met ons mee.
Het is leuk, dat onze Monique in dit tehuis “Het oude huis” mag zingen, omdat ze hier in het verleden gewerkt heeft. Dat moet toch bijzonder voelen. Na een succesvol optreden geven we aan graag nog eens terug te komen en dit wordt van harte in een uitnodiging omgezet, als we na afloop het bedankje in ontvangst nemen.
Tot ziens dan maar lieve bewoners en medewerkers van huis aan de Poel.
Wilt u de foto’s bekijken? Klik dan hier.