Normaal zijn vrijwel alle koorleden op tijd of zelfs te vroeg, maar vandaag is Amsterdam weer een uitdaging met een afgesloten A10 en wegopbrekingen rondom het tehuis. Daardoor is er iemand niet, maar dan toch weer wel. Hans (onze koorleider) moet daarom weer heel wat veranderen aan de kooropstelling, als koorleden nog last minute binnenkomen. Tijdens de opstelling in de gang, moeten er nog sjaaltjes geknoopt worden om de kleding op tijd aan te krijgen.
Het is warm en de mannen krijgen toestemming de pet af te laten.
Voor Marijke is dit een bijzonder optreden. Ze is werkzaam in dit tehuis en kent dus al onze gasten en medewerkers.
Ons publiek is vandaag vooral aandachtig luisterend, soms zelfs met de ogen dicht, maar zodra een lied afgelopen is, gaan de ogen open en wordt er geklapt. Zichtbare pijn wordt soms even vergeten. Als Gijs de eerste set afsluit met Pikketanussie zullen velen terugdenken aan de feesten en Bruiloften van weleer, waarin ze op dit nummer de polonaise liepen. Een dame in midden van zaal vindt, dat er op gegeven moment toch wel ingehaakt moet worden, ze spoort mensen links en rechts van haar in de rij aan om mee te doen. Vooral de medley van tante Leen slaat aan. Er wordt mee geklapt en gezongen.
Aan eind worden we bedankt en weer uitgenodigd voor een volgende keer. Marijke wordt even speciaal bedankt. Wat moet het bijzonder zijn om dit voor de mensen te doen, waarvoor je ook zorgt.
Er zal vast nog wel over nagepraat worden.
Wilt u de foto’s zien? Klik dan hier.