Het is een druilerige dag, als we naar Geuzenveld-Slotermeer rijden. Na een warme ontvangst met koffie is het toch lastig om overtuigend te zingen, dat de zon voor iedereen schijnt, terwijl we door de ramen de regen zien vallen en we de kou van een openstaand raampje in onze nek voelen. Gelukkig houden de rode omslagdoeken ons nog een beetje warm. De dames staan nl. het dichtst bij het raam.
Ik zie, dat ouderen het digitale tijdperk hebben omarmd, want met heel wat tablets en mobieltjes wordt ons optreden vast gelegd.
Toch zijn er ook nog heel wat armen vrij om in te haken. Een dame zit te dansen op haar stoel. Jammer dat niemand haar even ten dans vraagt, al zien we vanmiddag zeker walsende dames en ontstaat er al voor onze pauze een polonaise. Regen of niet, binnen lijkt de zon te schijnen.
Na de pauze begrijpen onze nieuwe leden, waarom 1 toeschouwer zo stralend zit mee te zingen. Het blijkt dat zij een oud koorlid is. En natuurlijk heeft ze verzoeknummers. Als toegift zingen we daarom nog “De buurt” en blijkt de Vrolijke Koster deze middag ook nog even langs te komen na zijn dienst. Wie klaagt er dan nog over regen, als binnen het feest lijkt los gebarsten.
Het regent nog steeds als we naar huis gaan, maar vandaag scheen de zon toch even voor iedereen.
Wilt u de foto’s zien? Klik dan hier.