In ons Nederlandse klimaat zijn we normaliter niet scheutig met buitenoptredens. Het weer is in ons land immers onvoorspelbaar. Maar tegen Brouwerij ’t IJ, die gevestigd is in een monumentale molen en daar een Amsterdams feest geeft, zeg je toch niet graag nee. En laat het nu vandaag juist echt herfst worden, compleet met een flinke storm en veel regen.
We komen aan en het is al dringen om bij de ruimte te komen achter een gordijn, waar we ons kunnen omkleden. Gelukkig hebben de meeste mensen de tip opgevolgd om zoveel mogelijk al in koorkleding te komen. Veel dank aan de EHBO-medewerkers, die daar ook hun plekje hebben, maar gul hun spaarzame ruimte ter beschikking stellen. Er is niet voor iedereen een stoel of bankje, dus ook de drie kwartier voor het optreden moeten veel koorleden noodgedwongen staan.
Hier en daar complimenteren de gasten ons al, dat we er zo mooi uitzien. Het publiek is divers, maar voor het grootste deel jong.
We stellen ons buiten in de gure wind op en banen ons een weg door de drukte. Mensen kijken ons vriendelijk en afwachtend aan. Maar wat daarna gebeurt in het uurtje dat we optreden, is toch wel weer bijzonder. We verbazen ons erover hoeveel jongeren toch ook de minder bekende nummers meezingen. Links van ons staat een super enthousiaste man in een mooie groenblauwe jas. Wat nou regen en wind? Stralend zingt hij alles mee en doet in de regen zelfs een walsje met de dame die hem begeleidt. Ach meneer, we hadden u nog graag gevraagd of het koor niet iets voor u is, want u zong echt alles mee!
De storm breekt los! Met angst bekijken we de parasols. We schuiven nog dichter bij elkaar, want aan de zijkanten staan sommige koorleden in de regen. Het publiek staat echter groot deels onbeschut, met een biertje in de hand te zingen met drijfnat haar en druipende capuchons. Wanneer we “Bij ons in de Jordaan” en “Geef mij maar Amsterdam” zingen, zetten ze enthousiast de polonaise in. Een paar koorleden hebben hun debuut, doordat ze voor het eerst een solo doen of nummers zingen, die ze normaal nooit of al lang niet meer hebben gezongen. Dan zijn we weer zo trots, dat we het van elkaar kunnen overnemen. ‘The show must go on’, bij ziekte, vertraging, in storm en regen. We staan er en het gebeurt weer: We maken er een feestje van!
We hebben ijskoude handen en geen voeten meer over, maar worden bedankt met gejoel en gejuich.
Ons wacht een welverdiend, heerlijk biertje in deze brouwerij en een roti roll. Al zou nu een warme chocomel ook best smaken om onze koude handen aan te warmen.
