Uitgenodigd worden om op het verjaardagsfeest van Amsterdam op te treden? Natuurlijk zeiden we daar volmondig ‘ja’ op!
Maar dat is niet zomaar even je beste pak aantrekken en gaan. Dit feest vroeg de nodige voorbereiding van ons. September begon voor ons dan ook al pittig. In de eerste week moesten we wel vijf dagen paraat staan voor het koor. Maar liefst drie avonden werden we gevraagd vrij te houden voor de opnames, die verband hielden met dit optreden. Voor de tv-opnames buiten moesten we een droge dag zien te prikken en daarnaast moesten we ook de studio in voor de opnames bij Eric van Tijn. Maar dan werk je wel mee aan iets prachtigs!
Met schitterende dronebeelden zagen we ons koor voor het eerst van bovenaf. En daar kwam Maggie MacNeal voorbij in de boot van het koningspaar. Zwaaiend voer ze langs ons in de boot van “We’ll Meet Again”, waar we ook ons koningspaar vanaf zien zwaaien op het bevrijding feest. Daarmee waren we er nog niet. De zondag vóór de verjaardag stond in het teken van repeteren en het doorlopen van het programma. We mochten ons omkleden in een gebouw van het Van Gogh Museum, dat we deelden met het “Zo Gospel Choir” en het kinderkoor van “Nieuw Vocaal Amsterdam”.
De ‘villa’ bood een prachtig uitzicht op de tent op het Museumplein, waar het feest werd gehouden. De tent werd steeds prachtig verlicht door gekleurde ledverlichting.
Helaas zat het weer niet mee en moesten we over bouwplaten en door de modder van de kleedkamer naar de tent. Soms was het pikkedonker, alleen bijgelicht door de beveiliging. Het was glibberig en modderig. Zo glibberig zelfs, dat Elly in haar koorkleding languit onderuitging. Haar blouse en schort zaten onder de modder, maar gelukkig was ze niet ernstig geblesseerd (althans, dat liet ze niet merken!). Maar meteen was er paniek: “Krijgt ze dit er voor morgen wel uit? En zo niet, hoe lossen we het dan op?”
Gelukkig verliepen de repetities wel voorspoedig. We kregen headsets op, oortjes in en werden aangesloten op kastjes. “Koor klaar? Ja, lopen, NU!” Wat een organisatie! Achter ons zagen we de beelden van de Westerhaven, waar de buitenopnames waren gemaakt. Nu mochten we nog kijken. Morgen niet meer.
Deze doorloop dag beloofde veel. Als dit er al zo prachtig uitzag en zo goed ging, dan konden we alleen maar zin krijgen in morgen! Rond 23.00 uur mochten we naar huis; we hadden er zeven uur opzitten. Alleen Elly mocht thuis nog meteen aan de was.