Ik denk, dat vrijwel elke Amsterdammer wel de Roeterstraat kent en er een associatie bij heeft. Het oudemannenhuis komt dan vaak gelijk iemand op. Tot 1957 was het een plek voor hoeren zwervers, het armenhuis en oude mannen en vrouwen, die er in ruil voor hard werken onderdak en eten konden krijgen. In 1957 werd die werkplicht afgeschaft. Nu is het een prachtig monumentaal pand, dat op de dag van ons optreden lastig bereikbaar is. Geen tram komt erlangs, omdat er vandaag ook een klimaat demonstratie blijkt te zijn.
Het vraagt weer iets van ons aanpassingsvermogen. Sommige solisten gaan het niet redden en dus wordt schema ter plekke aangepast. Er wordt driftig geappt over alternatieve routes en het aangepaste programma.
Alsof er niets aan de hand is, staan we niet veel later omgekleed en wel op te trede
Tijdens Ben zijn optreden, waarin hij zijn voorkeur voor koffie met slagroom bezingt, zien we de advocaat met slagroom rondgaan en worden er kaasstengels uitgereikt. Ja, Ron kan wel zingen, dat er veel veranderd is, maar met sommige veranderingen mogen we blij zijn. Als ik nu zie hoe liefdevol de advocaat met slagroom wordt opgediend! Dit is de Roeterstraat nu.
Een schattig hondje loopt vrij door de zaal en komt ook nog even gezellig tussen ons koor door lopen.
Trots en vol passie zingen we met Piet het nummer “Liefde”. Dit lied komt zo binnen. Vandaag zien en voelen we die liefde bij de verzorgers, die op sommige nummers met de bewoners proberen te dansen in hun rolstoel.
De verzorging in Roeterstraat heden ten dage heeft mijn associatie voorgoed veranderd.
Nu nog zien hoe we weer naar huis komen.
Wilt u de foto’s bekijken? Klik dan hier.