Beheerder

Na een succesvolle middagvoorstelling, een heerlijk buffet en zelfs een stukje spekkoek bij de koffie, zetten de heren het nieuwe nummer in, dat we aan het repeteren zijn.

De dames besluiten spontaan mee te zingen en zo, a capella, klinkt er ineens vanuit de kleedkamer meerstemmig een lied.
André komt verrast kijken, als hij het hoort en hij kijkt best wel tevreden. Al is dit lied pas voor de aankomende Rode Hoed, we kunnen er na de pauze weer zelfverzekerd tegenaan en stellen ons op voor de avondvoorstelling.

Het is leuk, dat we nu van beide kanten van de zaal opkomen en langs het publiek moeten lopen. Zo kunnen we hen alvast aanmoedigen mee te zingen en te klappen.
En werd er vanmiddag veel mee gezongen, maar vanavond is men meer van het mee klappen, zwaaien en inhaken. Bij “Amsterdam huilt” zingt men bewogen mee en zien we hier en daar ook mensen in het publiek de ogen en wangen droog vegen. Geloof ons, ook wij moeten vaak nog even slikken bij dit nummer. Yvonne zingt het ook zo mooi. Wat zijn we dan vaak trots op onze solisten, maar natuurlijk ook op ons koor. We kunnen niet zonder elkaar en versterken elkaar alleen maar. Nog mooier is het om de meerstemmigheid van ons koor te horen. Het applaus barst dan ook geregeld los. Het is de voldoening na al die uren, dat we voor al die liedjes repeteren. Iets wat door Maartje ook even vermeld wordt.
Maar vergeet ook niet al die vrijwilligers, de koorleden met extra taken, André, Maarten en Justin. Onvermoeibaar en enthousiast maken ze tijd vrij om dit mogelijk te maken.
Na een zeer lange intensieve dag verlaten we door de kerstverlichting het sprookjesachtige Amsterdam Noord.

Wat was het een fantastische dag!

Voor onze reeks concerten, die mede dankzij sponsoren en crowdfunding mogelijk is gemaakt, begeven we ons vandaag naar Amsterdam Noord.

Een tikje jaloers kun je je best wel voelen, als je dit leuke plekje van Amsterdam binnenrijdt. Zelfs in het miezerige weer van vandaag zie je de charme van Amsterdam Noord. Je zult er maar wonen. Ook Het Zonnehuis, mooi gelegen op een gezellig plein, verrast. De meesten van ons waren er nog nooit geweest. Zelfs Maartje van Weegen, die vandaag de hele dag, dus 2 voorstellingen lang, belangeloos onze presentatrice is, bekent hier nog nooit te zijn geweest en spreekt haar bewondering uit over dit fijne theater. Als we de statige trap oplopen van dit mooie gebouw, worden we al ontvangen met de vrolijke orgelmuziek van de familie Perlee.

We krijgen een theaterzaaltje toegewezen om ons om te kleden. Ruimte in overvloed. Er staat koffie, thee en wat lekkers klaar.

Na de soundcheck is het tijd om ons om te kleden. Vanaf vandaag is ons koor verrijkt met wel 4 nieuwe leden. Iets waar we heel blij mee zijn. Het is toch altijd bijzonder zo’n eerste optreden als Zwaan.
Maartje van Wegen mogen we ook wel een beetje een Zwaan noemen, aangezien ze al jaren verbonden is aan ons koor, meestal vergezeld door haar man, die er vandaag helaas niet bij is.
Het wordt weer een feestje vanmiddag. We zien in de zaal heel veel bezoekers, die vrijwel alles meezingen. Dat valt Maartje ook op. Ze vraagt zelfs of het oud-koorleden zijn.
Als ze “Kleine Jordanees” aankondigt en een heel verhaal weet te vertellen over “Het Lieverdje” kan ze nog niet vermoeden, dat ze vandaag een replica krijgt van dit Amsterdamse straatschoffie, als dank voor haar presentatie.

Wij zijn als altijd weer dankbaar voor het applaus en het enthousiasme van ons publiek.
Als de zaal leegloopt, komen wij nog even terug voor een fotomoment met de fotograaf van At5.
En dan mogen we even bij komen voor de volgende avondvoorstelling.
In onze kleedkamer staat een heerlijke Indische rijsttafel op ons te wachten. We smullen ervan en wachten daarna tot we op moeten voor de avondvoorstelling.

Aan ruimte geen gebrek. Het zaaltje, waar we ons vandaag in Maria oord mogen omkleden, lijkt wel een balzaal. Er zijn zelfs genoeg stoelen voor iedereen. We zitten dus gezellig in een grote kring om de tafel tot het tijd is om ons om te kleden.

Als we ons even later beneden opstellen, horen we André al spelen. Blijkbaar wist hij de zaal goed op te warmen, want we zien zowaar bij onze opkomst al wat mensen dansen.
De zon schijnt uitbundig door het glazen plafond van de serre. Dit voelt goed en gaat het vast een heel gezellige middag worden.
Dat laat vooral een heer zien, die enthousiast zwaait met zijn armen. Naast hem zitten twee dames, die hij bij de hand pakt en begeleidt vanuit zijn stoel.

Omdat de kleedkamer boven is, nuttigen we ons drankje in de pauze achter in de zaal en genieten we van André die onvermoeibaar door speelt en geen pauze houdt. Vergeet Victor Mids en Hans Klok, want Andre weet iedereen te betoveren, als hij Czardas van Monti speelt. “Bravo” roept iemand van uit de zaal en het applaus barst los. Als hij daarna een paar tango’s speelt, wagen sommige koorleden zelfs een dansje. De middag vliegt echt voorbij. Het publiek is zichtbaar ontroerd, als we “Amsterdam huilt” zingen. Om bij de Jordaanwals en de potpourri’s weer in gezellige stemming te komen. Mede dankzij Ineke, die met een luid “joehoehoe” zorgt voor een feestelijke sfeer. Ons publiek klapt en zingt mee.

Bij het naar huis gaan, begint het toch zacht te regen, maar we nemen de zonnige feestelijke sfeer deze middag lekker mee naar huis.

Gisteravond waren we in Het Amsterdam Museum en vanavond zijn we in Het Scheepvaart Museum. Dit is een geheel andere avond. Het is een benefit avond voor goede doelen, waaronder de voedselbank.

De binnenplaats staat vol met prachtig gedekte tafels. Die tafels kunnen voor veel geld worden gekocht. Dat geld gaat dan naar de goede doelen, evenals de opbrengst van de veiling.
We moeten er al aan het eind van de middag zijn voor de soundcheck. Omdat we lang moeten wachten, voordat we gaan optreden, is er voor een heerlijke maaltijd gezorgd.
Na het eten moeten langer wachten dan gepland, voordat we ons gaan omkleden en klaar gaan staan om het podium op te gaan. Maar ja, dat hoort bij het leven van een artiest moet je maar denken.
Als we aan de beurt zijn, gaan we enthousiast zingend naar binnen en klapt de zaal meteen mee.
Op een gegeven moment beginnen een paar jongedames (van de bediening) achter in de zaal met servetten te zwaaien en een aantal gasten volgt hun voorbeeld. Betekent dit, dat ze het niet leuk vinden? Nee hoor, het is enthousiasme. Later horen we, dat dit gebruikelijk is bij het lied Bella Ciao. Grappig.

Ons optreden valt absoluut in goede aarde. Iedereen geniet ervan en wij ook.

Het Amsterdam Museum wordt verbouwd. Daardoor moeten zij tijdelijk een ander onderkomen zoeken. Dat hebben ze gevonden aan De Amstel bij het H”Art.

Om te vieren dat de verbouwing eindelijk een feit is en kan gaan beginnen, wordt er op 20 november 2024 een feest georganiseerd. Op de binnenplaats staat een prachtige grote tent. Er treden artiesten op en er zijn ook sprekers. Er is gezorgd voor een hapje en drankje. Het Zwanenkoor levert ook een bijdrage aan het programma.
Buiten is het nat en guur, maar binnen is het gezellig. De tent is geheel gevuld met publiek, waaronder ook veel jonge mensen.
We moeten twee keer op. De eerste keer zingen we maar één lied “De zon schijnt voor iedereen”. Dit is de uitdrukkelijke wens van onze opdrachtgever.
Natuurlijk komen we, zoals gebruikelijk, zingend binnen. De bezoekers lijken aangenaam verrast.
Als we het lied ten gehore hebben gebracht, verlaten we zingend en onder luid applaus de zaal weer.
We wachten tot we voor de tweede keer onze opwachting mogen maken. Wij zijn het laatste optreden van de avond. De gasten klappen en zingen luidkeels mee.
Het is duidelijk, dat ze het leuk vinden.
Als we ons weer hebben omgekleed, gaan we de regen weer en gaat ieder zijns weegs.

Het was een leuk optreden.