We treden al jaren op in Westwijk, waar de bezoekers allemaal een geestelijke en/of een lichamelijke beperking hebben. Het is steeds opnieuw weer een groot feest. Veel bewoners kennen ons en groeten als we binnen komen. Deze keer kwam een van de bewoonsters ons allemaal een kleurplaatje brengen in de kleedkamer. Zo lief.
Voor de pauze moeten ze op hun plaats blijven zitten, maar hun enthousiasme is er niet minder om. Klappen, bewegen, meezingen. Zoveel vrolijkheid en blijheid op de gezichten.
Na de pauze mogen ze tussen ons in staan. Sommigen willen vooraan, want zij willen ook zingen. Dit keer werd de microfoon opgeëist bij “Oh Johnny” en “Aan de Amsterdamse grachten”. Vol overgave zongen zij de refreinen. Met tegenzin gaven ze de microfoon aan de solist terug voor de coupletten. Geweldig!
Aan het eind allemaal (koor en bewoners) in de polonaise.
Er werd rond gegaan met hapjes en als bedankje kregen alle koorleden een kaarsje in de vorm van een uiltje. Natuurlijk moest er ook nog even nagepraat worden. Daarna werd iedereen naar huis gebracht.
Het was een fantastische middag!